Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας

Άρης:  Έχουμε Πολύ Δρόμο Ακόμα

Γεια σας, με λένε Άρη είμαι 34 χρονών και είμαι τρανς, είμαι τρανς αγόρι. Πώς ήρθαμε σ’αυτό το συμπέρασμα; Ναι λοιπόν είχα καταλάβει ότι θέλω να είμαι αγοράκι από όταν κατάλαβα, από όταν άρχισα να καταλαβαίνω ότι υπάρχουν κοριτσάκια και αγοράκια στο κόσμο. Στο νηπιαγωγείο ήμασταν όλοι ίδιοι, δεν είχα συνειδητοποιήσει τίποτα, ήμουν ένα παιδάκι. Στο δημοτικό, λοιπόν, άρχισα να καταλαβαίνω ότι υπάρχει αυτή η διαφοροποίηση, εγώ είμαι κοριτσάκι και αυτά είναι αγοράκια. Εκεί άρχισα να καταλαβαίνω δηλαδή ότι κάτι δεν πήγαινε σωστά ότι γιατί εγώ είμαι κοριτσάκι; τι πάει να πει αυτό τώρα; τι πρέπει να κάνω για αυτό; Άρχισαν να μου αρέσουνε τα κορίτσια, κοιτώντας δηλαδή πίσω, βασικά τότε δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε και τι είναι όλο αυτό, εγώ νόμιζα ότι ήταν εντελώς φυσιολογικό όλο αυτό, αλλά μετά άρχισα να βλέπω τριγύρω μου ότι για να σου αρέσουν τα κορίτσια πρέπει να είσαι αγόρι, δεν ξέρω αν βγάζει νόημα αυτό, οπότε δεν το έλεγα πότε, άρχισα να το κρύβω.

Μετά από χρόνια, μετα για χρόνια βασικά ονειρευόμουν να ξυπνήσω αγοράκι για να είμαι και ελεύθερος να μου αρέσουν τα κοριτσάκια. Τέλος πάντων δεν το είπα ποτέ αυτό πουθενά, πάντα όμως έκανα παρέες με αγόρια, πάντα φορούσα αγορίστικα ρούχα μέσα σε εισαγωγικά, βάζω εισαγωγικά γιατί εγώ σαν άνθρωπος δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι κοριτσίστικο και κάτι αγορίστικο γενικά τα ρούχα είναι ρούχα. Ντυνόμουν πάντα λοιπόν με αγορίστικα ρούχα οι γονείς μου ευτυχώς, έχω πολύ ανοιχτούς γονείς πάντα, δεν μου είπαν ποτέ τίποτα πάντα με άφηναν να διαλέξω τι θέλω να φοράω, με άφηναν ελεύθερο γενικά να επιλέγω. Με τι θέλω να παίζω, με ποιους θέλω να παίζω, τι θέλω να φοράω, τι αθλήματα θέλω να κάνω. Ας πούμε δεν με πίεσαν ποτέ να κάνω μπαλέτο, ας πούμε ήθελα να μάθω ταεκβοντο, με πήγανε για ταεκβοντο, ήθελα να παίξω μπάσκετ με πήγανε για μπάσκετ, ήθελα να κάνω κολύμβηση, με πήγαν για κολύμβηση, για water polo, ήθελα να κάνω ποδήλατο όλη την ώρα, μου πήρανε ποδήλατο. Εκανα ποδήλατο με όλα τα αγοράκια της γειτονιάς και κάναμε γενικά ότι κάνουν τα αγοράκια στην ηλικία του δημοτικού και μέχρι και το λύκειο περίπου αυτό έκανα. Eυτυχώς είχα και έχω ακόμα πάρα πολύ ανοιχτούς και δεκτικούς γονείς.

Μέχρι το γυμνάσιο δεν είχα σκεφτεί τίποτα γενικά, είχα αποδεχτεί ότι ήμουνα κοριτσάκι. Εντάξει δεν μου άρεσε αυτό ακόμα αναρωτιόμουν γιατί είμαι κοριτσάκι δεν καταλαβαίνω, αλλά το έκρυβα γιατί καταλάβαινα ότι η κοινωνία μου είχε δώσει αυτό το ρόλο, ότι είμαι ένα κοριτσάκι έτσι; και ότι ήταν κακό να λέω ότι είμαι αγοράκι. Είχα πει, είχα συστηθεί μια φορά σαν Άρης όταν ήμουνα γύρω στην πέμπτη δημοτική και φυσικά όλοι με πίστεψαν, γιατί σε εκείνη την ηλικία όλα τα παιδάκια μοιάζουν το ίδιο, ειδικά αν ένα κοριτσάκι βιολογικό κορίτσι ας το πούμε έτσι είναι ντυμένο με αγορίστικα ρούχα, δεν φαίνεται καν. Έτσι και με πιστέψανε και εγώ ένιωσα πάρα πολύ όμορφα με αυτό. Όμως οι φίλοι μου άρχισαν να μου λένε γιατί συστήθηκες ως Άρης, αφού είσαι κορίτσι δε σε λένε Άρη, τι είναι αυτό δεν είσαι αγόρι και άρχισα να βλέπω ότι γενικά δεν δέχονται δεν δεν είναι ανοιχτοί σ όλο αυτό οπότε άρχισα να το κρύβω. Το έκρυβα μέχρι το γυμνάσιο, το έκρυβα μέχρι το λύκειο, το έκρυβα μέχρι και πριν 3 χρόνια. 

Συνέχισαν να μου αρέσουν τα κορίτσια έτσι σαν σεξουαλικός προσανατολισμός πάντα μου άρεσαν τα κορίτσια.Σχέσεις δεν είχα κάνει ποτέ με κοπέλα με τίποτα ούτε καν η πρώτη μου σχέση ήταν στα 20 με την πρώτη μου κοπέλα. Δεν έκανα σχέσεις μέχρι τα 20 μου δεν μπορούσα να δεχτώ τίποτα έκρυβα πάντα και το σεξουαλικό μου προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου μου δεν ήξερα τι σημαίνει ταυτότητα φύλου γενικά δεν ήξερα καν τι σημαίνει σεξουαλικός προσανατολισμός, γιατί μιλάμε για μια δεκαετία στην Ελλάδα που όταν άκουγες για λεσβίες οι λεσβίες ήταν ,quote, όπως το έχω ακούσει εγώ από τους κύκλους μου αξύριστες κομμουνίστριες αυτό ήταν λεσβίες και οι γκέι άντρες όπως τους έδειχναν στην τηλεόραση πολύ, θα το πω με απλά λόγια όπως το λέγανε όλοι τότε, ήτανε λουγκρες, και ήταν κάτι κακό έτσι οι γκει άνδρες ήταν περίγελος. Και ας μη μιλήσουμε για τρανς άτομα γιατί εγώ τη δεκαετία που ήμουνα δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, τρανς σήμαινε – μεταφραζόταν ως τα τραβέλια της ιερά οδού. Δηλαδή τι ήταν οι τρανς, ήτανε πουτανες. Οπότε εγώ μεγάλωσα γενικά με αυτά τα ακούσματα με αυτά τα ερεθίσματα, όχι από τους γονείς μου. Ποτέ δεν πήρα κάτι τέτοιο από τους γονείς μου, αλλά γενικά βλέπω ότι τα ερεθίσματα που παίρνεις ως παιδί δεν τα παίρνεις από τους γονείς μόνο αλλά και γενικά έχει αντίκτυπο όλο σου ο κύκλος, έτσι όλη η κοινωνία γύρω σου, μπορεί οι γονείς σου να είναι υπέροχοι, αλλά αυτά που ακούς στο σχολείο και από τους φίλους γύρω σου να έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο. Για εμένα τουλάχιστον έτσι δούλεψε.

Εμένα μου κάνανε πολύ μπούλινγκ επειδή φόραγα πάντα φαρδιά παντελόνια και είχα ένα χιπ-χοπ στυλάκι και δεν έμοιαζα ποτέ κορίτσι. Με έχουν κυνηγήσει στο προαύλιο του σχολείου ας πούμε και μου έχουν πετάξει τομάτες και αυγά και αλεύρι επειδή απλά είχα διαφορετική εμφάνιση. Με έχουνε πετάξει σε κάδο με το κεφάλι ανάποδα επειδή η εμφάνιση στα μαλλιά μου ήταν διαφορετική, επειδή έχω κατσαρά μαλλιά και πάντα τα είχα αφρο τα είχα αφανα. Γενικά έχω υποστεί αρκετό μπούλινγκ για την εμφάνισή μου και πόσο διαφορετικός ήμουνα πάντα, οπότε πάντα έκρυβα το τι ένιωθα και το τι ήμουν. Σταμάτησα να το σκέφτομαι μέχρι τα είκοσι μου που έκανα την πρώτη μου σχέση με την πρώτη μου κοπέλα. Σχέση δεν το λες ένα μήνα, αλλά για μένα ήταν τα πάντα τότε. Εκεί άρχισα να αποδέχομαι τη σεξουαλικότητά μου, τουλάχιστον. Ακόμα την ταυτότητα φύλου δεν την αγγίζουμε δεν υπήρχε για μένα είχε καταπιεστεί μέσα, είχε θαφτεί πολύ βαθιά ήμουν γυναίκα και μου άρεσαν οι γυναίκες, ποτέ δεν ένιωθα άνετα βέβαια, με το γεγονός ότι ήμουν γυναίκα και ποτέ δεν μου άρεσε να με αποκαλούν λεσβία… όχι ότι έχει κάτι κακό η λεσβία. Κατάλαβα μετά και γιατί, γιατί δεν ήμουν γυναίκα τέλος πάντων.

Λοιπόν στα 20 μου έκανα αυτή την πρώτη σχέση και ήταν ότι πιο απελευθερωτικό μου είχε συμβεί. Τοτε άρχισα να αποδέχομαι τουλάχιστον το σεξουαλικό προσανατολισμό μου, άργησα λίγο να το πω στους γονείς μου γιατί ακόμα φοβόμουν, ενώ δεν μου είχαν δώσει καμία ένδειξη ότι δε θα με δεχτούν ότι δεν θα με αγαπάνε. Με τα πολλά πολλά το είπα στους γονείς μου όλα μια χαρά πάντα γενικά περίμενα τη χειρότερη αντίδραση ενώ μέσα μου ήξερα ότι θα έχω την καλύτερη αντίδραση. Η μάνα μου ήταν σε φάση ναι οκ περίμενα να μου το πεις εδώ και χρόνια τον ήξερα από 8 χρονών ότι σου αρέσουν οι κοπέλες και έτσι ένιωσα και πάρα πολύ άνετα, άρχισα να νιώθω άνετα με τον σεξουαλικό προσανατολισμό μου, άρχισα να βγαίνω με κοπέλες. Έκανα έκανα σχέση, δεν το έκρυψα ποτέ ότι τότε ήμουν λεσβία, αν και ξαναλέω δεν μου άρεσε ποτέ αυτή η λέξη, δεν έλεγα ποτέ είμαι Λεσβία, έλεγα πάντα μου αρέσουν οι γυναίκες ή έχω κοπέλα ας πούμε.

Γενικά στην Ελλάδα όταν εγώ έκανα το πρώτο coming out ως ομοφυλόφιλη τότε δεν ήταν και πολύ ανοιχτά τα πράγματα αλλά και πάλι το πολέμησα δεν κρύφτηκα ποτέ. Με έχουν διώξει από μαγαζιά επειδή ήμουνα με την κοπέλα μου και δώσαμε ένα φιλί, όχι πολλά,  δηλαδή ένα πεταχτό φιλί. Με έχουν διώξει από 3-4 μαγαζιά για αυτό και πάλι δεν το ‘βαλα κάτω, δεν κρύφτηκα και ποτέ δεν κρύβομαι, δεν μου αρέσει να κρύβομαι καθόλου, αλλά το θέμα της ταυτότητας φύλου μέχρι τα 30 μου δεν το είχα ακουμπήσει καθόλου. Ερχόμαστε τώρα στα 30 μου, γιατί μέχρι τα 30 από τα 20 που έκανα το πρώτο coming out,  ήταν μια περίοδος ανακάλυψης του εαυτού μου. Στα 30 μου αποφασίζω να φύγω από την Ελλάδα, αποφασίζω να φύγω και να μετακομίσω στο Εδιμβούργο για να βρω δεν ξέρω ίσως καλύτερη ζωή, ίσως καλύτερες συνθήκες το οτιδήποτε. 26 Φεβρουαρίου του 2018, μια μέρα μετά τα γενέθλιά μου πήρα τη βαλιτσούλα μου, πήρα το εισιτηριάκι μου και πήγα και μετακόμισα στο Εδιμβούργο. 

Μετακομίζοντας στο Εδιμβούργο άρχισα να βλέπω μια άλλη αντιμετώπιση γενικά από τους ανθρώπους εκεί πέρα, όχι μόνο όσον αφορά το θέμα ομοφυλοφιλίας, αλλά άρχισα να βλέπω… Άρχισα να βλέπω τρανς άτομα, άρχισα να εκτίθομαι σε έναν καινούριο υπέροχο κόσμο που ήτανε όλοι τόσο δεκτικοί και τόσο ανοιχτοί. Έβλεπα στο δρόμο φαινομενικά άντρες, και λέω φαινομενικά άντρες, γιατί δεν ξέρω ως τι προσδιορίζονταν, να φοράνε φούστες και να φοράνε μέικ απ και να έχουνε βαμμένα νύχια και κοίταγα τριγύρω μου και ήμουν ο μόνος άνθρωπος που κοίταζε. Αλλά ξέρεις δε κοίταζα αααα τι είναι αυτό! Κοίταζα ουαου! Αλλά ήμουν ο μόνος, κανείς άλλος. Δεν δεν τους καιγόταν καρφί και άρχισα να βλέπω αυτό το πράγμα και άρχισα να ξανασκέφτομαι και εγώ… Ρε συ εδώ νιώθω ασφαλής ας αρχίσουμε να επεξεργαζόμαστε λίγο τη ταυτότητα φύλου, να βλέπουμε τι γίνεται, γιατί δεν είμαι ευτυχισμένος, δεν μου αρέσει να με λένε λεσβία, δεν μ αρέσει που είμαι γυναίκα, δεν μου αρέσει το στήθος, το μισώ, δηλαδή το καλύπτω πάντα.

Μ’ άρεσε πάρα πολύ η Σκωτία γιατί είχε χειμώνα και μπορούσα να φορέσω να φοράω πάντα φούτερ ας πούμε που δε φαινότανε. Τα καλοκαίρια πάντα με τρομοκρατούσαν έτσι πάντα όταν ήμουν στην Ελλάδα, γιατί έπρεπε να φορέσω t-shirt, γιατί έκανε ζέστη. Έχω περάσει καλοκαίρια στο γυμνάσιο, ειδικά όταν άρχισε το στήθος μου να φαίνεται, με φουτερ τώρα στους 35 και 40 βαθμούς, γιατί δεν άντεχα το στήθος έτσι; Οπότε βλέπω αυτή τη διαφορά στο Εδιμβούργο και λέω ώπα, κάτσε τι γίνεται εδώ; Σε κάποια φάση μετά από ένα χρόνο αφού τα σκεφτόμουν όλα αυτά, τέλος πάντων, άρχισα να έχω και κάτι κρίσεις πανικού και γενικά θέματα κρίσεις άγχους, πολλά που μετά κατάλαβα ότι είχαν μεγάλη σχέση με την ταυτότητα φύλου μου.

Γνώρισα έναν πάρα πολύ όμορφο άνθρωπο σε ένα gay bar στο Εδιμβούργο, που δεν ξέρω πως χωρίς να του πω κουβέντα, τίποτα, ήρθε και μου μίλησε και με κατάλαβε κατευθείαν και αρχίσαμε αρχίσαμε να μιλάμε και με βοήθησε πάρα πολύ αυτός ο άνθρωπος, να δω τελικά, ναι είμαι τρανς, και ότι είναι οκ αυτό, είναι εντάξει. δεν έχω κάποιο πρόβλημα, δε χρειάζεται να το κρύβω, δεν χρειάζεται να φοβάμαι, και το πρώτο πράγμα που μου είπε είναι είσαι πάρα πολύ όμορφο αγόρι πώς σε λένε; Αλλά δεν μου την έπεσε και εγώ εκείνη τη στιγμή ένιωσα τόσο όμορφα και τόσο ασφαλής. Εεε και ανοίχτηκα σε αυτόν τον άνθρωπο και μετά από θεραπεία κιόλας. Ξεκίνησα να πηγαίνω θεραπεία αποδέχτηκα το ότι είμαι τρανς και ξεκίνησα να κάνω ενέργειες για να ξεκινήσω την ορμονοθεραπεία. 

Και γι αυτό οι περισσότερες μου σχέσεις ,επειδή δεν μπορούσα να αποδεχτώ τον εαυτό μου, από ότι κατάλαβα μετά, οι περισσότερες μου σχέσεις χαλάγανε, γιατί ουσιαστικά σταματούσα να κάνω σεξ, γιατί δεν ένιωθα καλά με το σώμα μου. Γιατί όπως όλοι ξέρουμε σε μια καινούργια σχέση δοκιμάζεις πράγματα ρε παιδί μου ο,τι και αν είναι κάνεις κάνεις καινούργια πράγματα ειδικά στο σεξ ξέρεις. Όσο άρχισαν να εξελίσσονται οι σχέσεις, άρχισα εγώ να σφίγγομαι περισσότερο, άρχισα να κρύβω το σώμα μου ακόμα περισσότερο, γιατί ο άνθρωπος θέλει να το δει το σώμα σου το θέλει το σώμα σου ρε παιδί μου και ειδικά όταν είστε δυο ερωτευμένοι άνθρωποι. Εγώ εκεί άρχισα να μαγκώνομαι και να κρύβομαι περισσότερο, οπότε σταμάτησα να κάνω και σεξ με τις περισσότερες σχέσεις μου, και ποτέ δεν ένιωθα και άνετα στο σεξ. Δηλαδή υπήρχαν πολύ λίγες φορές, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού που έχω νιώσει άνετα στο σεξ και το έχω ευχαριστηθεί, μετρημένες, πάντα ήμουν μαγκωμένος, πάντα ήτανε το στήθος μου, οι γοφοί μου, η γυναικεία φιγούρα, οπότε πάντα κρυβόμουν και σταματούσα.

Μετά από ένα χρόνο θεραπείας, λοιπόν πήγα σε ψυχολόγο μετά από τις κρίσεις πανικού μου και όλα αυτά που με βοήθησε και αυτή να καταλάβω τι συνέβαινε, έβαλα μπροστά για να ξεκινήσω ορμονοθεραπεία. Το θέμα είναι ότι στο εξωτερικό είναι πάρα πολύ εύκολα να σε παραπέμψουν για θεραπεία, είναι πολύ ανοιχτά τα πράγματα, είναι δωρεάν ειδικά στο Ηνωμένο Βασίλειο, είναι δωρεάν η ορμονοθεραπεία, είναι δωρεάν η μαστεκτομή, είναι δωρεάν, δεν ξέρω πως το λένε στα ελληνικά, αλλά είναι δωρεάν το bottom surgery, η υστερεκτομή, είναι όλα δωρεάν. Το μόνο κακό που έχει το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ότι έχει λίστα αναμονής και εγώ είμαι ήδη στη λίστα αναμονής από το 2019. ‘Ηταν πάρα πολύ εύκολο να μπω στη λίστα. Έτσι; Πήγα στο γενικό γιατρό μου, γιατί εκεί έχουμε γενικό γιατρό που πας για το οτιδήποτε ψυχολογικά έχεις, σε πονάει το δόντι σου, σε πονάει η μέση σου, οτιδήποτε πας στο γενικό γιατρό. Πάω λοιπόν στο γιατρό, μου λέει ωραία είναι πολύ απλό αυτό που πρέπει να κάνουμε, παίρνει τα στοιχεία μου, παίρνει βγάζει ένα ερωτηματολόγιο εκεί πέρα και μου κάνει reference, μου δίνει παραπεμπτικό για τον gender clinic που είναι δωρεάν για να πάω, να κάνω ένα ραντεβού, να μιλήσω για να ξεκινήσω ορμονοθεραπεία. Το θέμα όπως είπα και πριν είναι ότι αυτό έχει λίστα αναμονής και περιμένω γι αυτό το πρώτο ραντεβού από το 2019, το Δεκέμβριο. Οπότε αποφάσισα να πάω να το κάνω ιδιωτικά, το οποίο δεν είναι και το πιο φθηνό. Εδώ στην Ελλάδα, από ότι ξέρω από φίλους μου που το έχουν κάνει και το έχουμε συζητήσει είναι πιο εύκολο και γίνεται δωρεάν κατευθείαν παίρνεις ένα χαρτί από ψυχίατρο το πας στον ενδοκρινολόγο και σου γράφει τεστοστερόνη, την οποία την πληρώνεις, νομίζω με το ΙΚΑ πόσο; 20 € ; Αυτό είναι μόνο, πολύ απλό. Το μόνο θέμα στην Ελλάδα είναι ότι δεν υπάρχει δωρεάν μαστεκτομή, δεν υπάρχει δωρεάν υστερεκτομή, δεν υπάρχει δωρεάν bottom surgery. Το μόνο δωρεάν που έχεις είναι οι ορμόνες, αυτό είναι το μόνο πρόβλημα, οπότε αποφάσισα εγώ να πάω ιδιωτικά στην Σκωτία, στο Εδιμβούργο να πληρώσω για να ξεκινήσω επιτέλους, γιατί δεν μπορούσα να περιμένω. 

Ήμουνα σε μία φάση που είμαι 34 χρονών δεν μπορώ να περιμένω να πάω 40 για να ξεκινήσω όλο αυτό, θα έχει άλλες επιπτώσεις στην υγεία μου. Το καλό βέβαια είναι ότι έρχομαι πιο κοντά τώρα τελευταία στη στη λίστα αναμονής τώρα βλέπουνε κόσμο που τους παρέπεμψαν τον Αύγουστο του ‘19, οπότε έρχομαι πιο κοντά σε αυτό, οπότε θα αναλάβει το NHS, το αντίστοιχο IKA ας το πούμε,  o αντίστοιχος κρατικός φορέας, θα αναλάβει την ορμονοθεραπεία μου, δηλαδή θα σταματήσω να πληρώνω ιδιωτικά και θα μου το παρέχουν δωρεάν, το ίδιο και με τη μαστεκτομή και το ίδιο και με bottom surgery, αν αποφασίσω να το κάνω που είναι κάτι που ακόμα δεν θέλω να κάνω, γιατί γενικά η επιστήμη δεν έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο.

Ξεκίνησα να παίρνω τεστοστερόνη λοιπόν τον Αύγουστο τώρα. 2 Αυγούστου 2022 ξεκίνησα με την πρώτη μου δόση. Ήτανε πάρα πολύ απλό, έκανα αιματολογικές εξετάσεις, γιατί να πω, disclaimer ότι δεν πρέπει ποτέ κανείς να ξεκινάει μόνος του, έτσι; πάντα με γιατρό,  πάντα εξετάσεις, να τα λέμε αυτά γιατί ξέρω πολύ κόσμο που έχει ξεκινήσει μόνος του και δεν είναι καθόλου υγιές αυτό, θα πω για τις επιπτώσεις της τεστοστερόνης γενικά. Oπότε, ξεκίνησα με ενδοκρινολόγο μου έγραψε τεστοστερόνη την πρώτη δόση τουλάχιστον στο Ηνωμένο Βασίλειο σου τη δίνουν αυτοί γιατί εγώ επέλεξα να πάρω ενέσιμη μορφή. Yπάρχουν 3 μορφές, λοιπόν υπάρχει η ενέσιμη από την ενέσιμη υπάρχουν 3 μάρκες ουσιαστικά φαρμακευτικές δεν έχουν διαφορές που μπορείς να πάρεις. Yπάρχει σε μορφή τζελ που το βαζεις συνήθως στον ώμο κάθε μέρα. Η ενέσιμη ανάλογα, η μια μορφή ενέσιμης την κάνεις ανά 3 εβδομάδες, που αυτή έχω επιλέξει και η άλλη μορφή ενέσιμης την κάνεις ανά μήνα αλλά είναι μεγαλύτερη δόση και πρέπει να στην χορηγούν να στη χορηγεί νοσοκόμα, κάποιος που ξέρει. Αυτή που κάνω εγώ την κάνω μόνος μου και την κάνω στο μπούτι εναλλάξ έχω προς το παρόν, έχω πάρει, είμαι στην τρίτη δόση μου- αυτή που θα κάνω μετα από σήμερα θα είναι η τέταρτη μου δόση.

Αλλαγές, είμαι στο δεύτερο μήνα, δεν έχω δει πολλές ακόμα. Το μόνο που έχω δει να ότι έχει αρχίσει να δημιουργείται χνουδάκι λίγο εδώ πέρα που δεν είχα ποτέ τίποτα. Γενικά δεν είχα, είμαι άτριχος, δυστυχώς δεν έχω πάρει αυτά τα γονίδια.

 Η φωνή μου δεν έχει χαμηλώσει ακόμα και συνήθως αυτό γίνεται στο πεντάμηνο. Πολλοί μου λένε ότι ναι έχει χαμηλώσει λίγο, εγώ δεν το βλέπω κιόλας πάρα πολύ, είναι πάρα πολύ μικρή η διαφορά, αν και η φωνή μου γενικά από ό,τι θυμάμαι και από ό,τι μου λέγανε πάντα, πάντα ήταν λίγο πιο βαριά από την τυπική γυναικεία φωνή, δεν ήτανε ποτέ ψιλή φωνή. 

Έχω δει αλλαγές στην περίοδό μου.Γενικά αυτό συμβαίνει με την τεστοστερόνη παίρνει λίγο καιρό αλλά γύρω μέσα στο πεντάμηνο αρχίζει και σταματάει η περίοδος. 

Όσον αφορά τα mood swings – τις εναλλαγές διάθεσης, δεν έχω ακόμα μεγάλες επιπτώσεις το μόνο που νιώθω όταν είναι η ώρα να πάρω την επόμενη μου δόση νιώθω κουρασμένος, έχω εξάψεις και νιώθω γενικά λίγο τη διάθεσή μου πιο κατεβασμένη,  δεν είμαι τόσο πολύ ναι πάμε όλα ωραία και καλά δεν ξέρω αυτό πόσο θα αλλάξει όσο ανεβαίνει η τεστοστερόνη μου. Τα επίπεδα μου απ’ό,τι έχω κοιτάξει στις αιματολογικές μου ανεβαίνουν, οπότε κάνει δουλειά αυτό, εντάξει φαίνεται και από το χνούδι που έχω αρχίσει να αποκτώ επιτέλους, γενικά όμως αυτό είναι στα γονίδια δεν ξέρεις ποτέ αν θα έχεις μούσια γεμάτα ή εάν θα βγάλεις τρίχες παντού, μπορεί ανάλογα με τα γονίδιά σου, ας πούμε, αν -συνήθως η μεριά της μάνας σου παίζει μεγάλο ρόλο- αν έχουν τριχοφυία. Ένα κακό που έχει η τεστοστερόνη είναι η τριχόπτωση, έτσι; Οτι μπορεί να κάνεις φαλάκρα, οπότε ανάλογα τα γονίδια. Δεν ξέρεις τι θα σου τύχει. Είναι λίγο… ρώσικη ρουλέτα παίζεις με τη τεστοστερόνη.

Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι τώρα είμαι λίγο πιο aware στο πως μιλάω στις γυναίκες ή πως μιλάω στα παιδάκια. Ας πούμε πριν θα πήγαινα και θα μίλαγα με παιδάκια ναι είναι οκέι γιατί γιατί τότε που έλεγα ότι είμαι γυναίκα, ‘ντάξει είμαι γυναίκα. Ποιός θα πειράξει, ας πούμε, μια γυναίκα που θα πάει να πει γειά σ’ένα παιδάκι; Κανείς δε χέστηκε  αν πας να πεις, αν πει μια γυναίκα γεια σ’ένα παιδάκι, να του μιλήσει και τέτοια. Τώρα είμαι πιο aware και είμαι πιο συγκρατημένος όταν γνωρίζω παιδάκια. Ξέρεις δε θα τα ακουμπήσω, δε θα ακουμπήσω το κεφάλι και τέτοια γιατί με έχουν κοιτάξει οι γονείς τώρα λίγο περίεργα. Είναι λίγο περίεργο αυτό. Επίσης προσέχω πώς θα συμπεριφέρομαι σε μια γυναίκα σε ένα μπαρ, ας πούμε. Και δεν ξέρω. Πριν μπορεί να, ξέρεις, άμα θέλαμε να περάσουμε να την ακουμπούσα λίγο αλλά χωρίς σεξουαλικό τρόπο ρε παιδί μου. Τώρα είμαι σε φάση περάστε περάστε, ας πούμε.

Τώρα ειδικά στο Εδιμβούργο κανείς δεν με έχει κάνει misgender. Δηλαδή όλοι με περνάνε για αγόρι, για έφηβο αγόρι, ξέρω εγώ, αλλά τώρα νιώθω ότι πρέπει να προσέχω λίγο περισσότερο, ας πούμε. Kάναμε πλάκα με μια συνάδελφο που έχω, κάνουμε ξέρεις τέτοια, αλλά χωρίς κανένα σεξουαλικό περιεχόμενο. Τώρα είμαι σε φάση τώρα να κάνω την ίδια πλάκα; να μην  κάνω την ίδια  πλάκα; θα το πάρουνε στραβά; δεν ξέρω, τώρα φοβάμαι λίγο περισσότερο να τα κάνω αυτά, δεν ξέρω.

 Kαι λέω τώρα θα πώς θα αλλάξει η ζωή μου τώρα θα μπορώ να κάνω τα ίδια, να συμπεριφέρομαι το ίδιο γιατί είναι και ανάλογα πώς το βλέπει ο καθένας δε ξέρω. Eμένα μου έχει τύχει στη δουλειά στα Starbucks κιόλας που δουλεύω τώρα στο Εδιμβούργο να έχει έρθει πελάτης και τα ‘χει βάλει με τον μπαρίστα μου, γιατί κάτι δεν του άρεσε ξέρω εγώ και έχω μπει εγώ στη μέση και του έχω πιεί 

-“Συγγνώμη μη φωνάζετε, μη φωνάζετε, ας πούμε, πείτε μου εμένα” 

-Και ποιος είσαι εσύ; 

-Ο υπεύθυνος είμαι 

και μου είχε πει: 

-Εγώ δεν μιλάω με γυναίκες, εγώ μιλάω με άντρες

και του κάνω correct και του λέω: 

-Άντρας είμαι, πες μου. Κ

Και έχει αρχίσει να γελάει με μένα και… 

-Δεν είσαι άντρας, σιγά μην είσαι άντρας 

και τον έχω πετάξει έξω. Όμως εγώ στο Εδιμβούργο έχω αυτό το δικαίωμα. Στο εξωτερικό έχεις, έχω αυτό το δικαίωμα. Να τον πετάξω έξω. Εδώ, σε όσες δουλειές και να είχα και να έχω έρθει σε διαπληκτισμό με πελάτη δεν έχω νιώσει ποτέ την ασφάλεια ότι μπορώ να τον πετάξω έξω. Έχει έρθει το αφεντικό και έχει πει πελάτης είναι, ας πούμε, εντάξει δεν πειράζει. Επειδή εγώ τότε, που δεν ήμουνα… δεν είχα κάνει coming out ως τρανς, ήμουνα μια butch λεσβία, υπήρχε και μια άλλη αντιμετώπιση όσον αφορά μια butch λεσβία και μια γυναίκα. Τις γυναίκες δηλαδή τις σεβόντουσαν περισσότερο απ’ότι μια butch λεσβία. Δηλαδή εμένα με είχαν και λίγο στην πλάκα, δηλαδή εντάξει μωρέ σιγά τώρα. Δεν με παίρναν σοβαρά ρε παιδί μου. 

Κι έχω και περιστατικό με συνάδελφο μουσουλμάνο που του τον έχω κάνει corrected πάρα πολλές φορές. Θα με λες he, he, he και μου είχε πει: 

-Μα δε βλέπω άντρα εγώ μπροστά μου, βλέπω γυναίκα. 

Και του έχω πει: 

-Δεν με ενδιαφέρει τι βλέπεις. Όπως σε σέβομαι, θα με σέβεσαι ή θα σε πάω στο HR!

Στο Εδιμβούργο έχω το δικαίωμα να τον πάω, νιώθω ασφαλής να το κάνω. Εδώ, αν έλεγα το οτιδήποτε με είχαν απολύσει την επόμενη μέρα. Έχω δικαιώματα, έχω δικαιώματα σαν άτομο, σαν τρανς άτομο και σαν εργάτης και αυτό είναι το κύριο, η κύρια διαφορά που με κρατάει ακόμα στο Εδιμβούργο. Το Εδιμβούργο δεν μου αρέσει. Είναι κρύο, είναι σκοτεινό, έχουμε χειμώνα 10 μήνες το χρόνο, ξέρω ‘γω και ξημερώνει στις 9 το πρωί και σκοτεινιάζει στις 3 το μεσημέρι, αλλά αυτό μου αρέσει ότι νιώθω άνθρωπος, νιώθω ότι κανείς δεν θα με κρίνει εκτός από εντάξει 2-3 θρησκείες, ξέρω εγώ, που το καταλαβαίνω ότι είναι  στη θρησκεία τους και δεν ασχολούμαι με αυτό αλλά αυτό είναι που με κρατάει εκεί πέρα ρε συ γιατί νιώθω άνθρωπος, νιώθω ότι έχω δικαιώματα, νιώθω ότι με υπολογίζουν αυτό είναι το κύριο και ειδικά σαν τρανς άτομο. Θέλω να γυρίσω πάρα πολύ στην Ελλάδα ρε ‘συ, θέλω να γυρίσω, αλλά δεν ξέρω τι αντιμετώπιση θα βρω εδώ. Αυτός ο σεβασμός που έχουν για την ατομικότητα του καθένα νομίζω ότι προέρχεται περισσότερο από το φόβο των νόμων δηλαδή των συνεπειών που θα έχει επάνω σου. Έχουν μάθει, καλώς ή κακώς, να ακολουθούν τους νόμους και δεν θα σε πειράξουν επειδή δεν πρέπει, επειδή νομικά δεν πρέπει. Γιατί εγώ πολύ άνετα, αν μου πει ο οποιοσδήποτε κάτι που εγώ θα το θεωρήσω τρανσφοβικό, εγώ μπορώ να του κάνω μήνυση και μπορώ να του κάνω ζημιά,  οπότε δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία αντιπαράθεσης, σου λένε αυτό θέλεις να ναι είναι δικαίωμά σου και δεν μπορώ να μπω εγώ ανάμεσα στα δικαιώματα σου γιατί έτσι λέει ο νόμος. 

Άλλη μια αλλαγή που έχω δει με την ορμονοθεραπεία και ειδικά με την τεστοστερόνη είναι ότι παίρνω μυες πολύ πιο εύκολα, δηλαδή αυτό που γίνεται είναι αρχίζει και γίνεται ανακατανομή του λίπους πάρα πολύ. Εγώ έχω παρατηρήσει λοιπόν ότι αφού ξεκίνησα τη τεστοστερόνη ότι έχει αρχίσει στο λίπος αυτών να ανακατανέμεται έχει αρχίσει να ανεβαίνει προς τα πάνω και ναι όπως είπα έχω αρχίσει και παίρνω μυ πολύ πιο εύκολα δηλαδή από εκεί που θα έπρεπε να κάνω γυμναστήριο να σηκώνω βάρη ένα μήνα για να κάνω μπράτσο ας πούμε τώρα μέσα σε 2 εβδομάδες αρχίζει και φαίνεται μπράτσο. Αυτό είναι από αλλαγές γενικά δεν έχω δει ακόμα περισσότερες γύρω στο πεντάμηνο αρχίζεις και βλέπεις πολύ αλλαγές γενικά αυτό με την ορμονοθεραπεία είναι θέμα χρόνου θέλει πολλή υπομονή θέλει να μη συγκρίνεις τη μετάβασή σου με κανέναν άλλον θέλει να περιμένεις να να έχεις πίστη στο στην όλη αυτή διαδικασία  αυτό ουσιαστικά αυτό είναι δεν έχει πολλές αλλαγές ακόμα.

Λοιπόν όσον αφορά τώρα τα γραφειοκρατικά για να αλλάξω το όνομά μου εγώ, γιατί θέλω κάποια στιγμή να το αλλάξω μετά την ορμονοθεραπεία, γιατί όταν αρχίσω να έχω μούσια, ας πούμε, να έχω τρίχες στο πρόσωπο και δείχνει το διαβατήριο μια άλλη εικόνα και λέει female το διαβατήριο και βλέπουνε male, πιστεύω ότι θα έχω λίγο πρόβλημα, οπότε θα πρέπει να το αλλάξω αυτό. Aπό ό,τι ξέρω εδώ στην Ελλάδα πρέπει να καταθέσεις χαρτιά, να γίνει ένα δικαστήριο και να παρθεί δικαστική απόφαση για την αλλαγή του δείκτη φύλου. Μετά πρέπει να τα καταθέσεις αυτά για να αλλάξεις διαβατήριο, να αλλάξεις ταυτότητα, πρέπει να αποκτήσεις αριθμό μητρώου αρρένων, οπότε εκεί έρχεται και ο στρατός λίγο. Γιατί μετά ίσως το… ναι, ξέρω πολλά παιδιά που έχουνε… τους έχει έρθει χαρτί για στρατό εφόσον αλλάξανε, μπήκαν στο μητρώο αρρένων. Και μετά γενικά αν έχεις πτυχία από πανεπιστήμια εδώ πρέπει να κάνεις αίτηση εσύ να τα αλλάξεις. οκ! Τα πάντα… Ιατρικά… Τα πάντα, όλα σου τα στοιχεία.

Λοιπόν αυτό είναι μια διαδικασία πρέπει να πληρώσεις δικηγόρους και να παρουσιαστείς στο δικαστήριο και μετά από μήνες σου έρχεται η απόφαση και μετά πρέπει να κάνεις ολόκληρη διαδικασία να τρέχεις από δω κι από κει. Αυτό θα πρέπει να το κάνω κάποια στιγμή και θα πρέπει να έρθω εδώ να το κάνω. Στο Ηνωμένο Βασίλειο υπάρχει ένα έγγραφο που λέγεται Deed Poll. Mπαίνεις μέσα στο gov.uk, στο κυβερνητικό τo site, κατεβάζεις το pdf με το “deed poll,”  το εκτυπώνεις και λες -είναι κάτι σαν υπεύθυνη δήλωση- δηλώνω ότι από τώρα, από αυτή τη στιγμή, από σήμερα, τάδε ημερομηνία χρησιμοποιώ νόμιμα αυτό το όνομα και ότι το παλιό μου όνομα, το τάδε όνομα, με αριθμό ταυτότητας, ξέρω ‘γω, διαβατηρίου ταδε παύει να ισχύει σε οποιοδήποτε έγγραφο. Δεν είναι νόμιμο, δεν μπορώ να το ξανά χρησιμοποιήσω, το αποποιούμαι, δεν υπάρχει πλέον αυτό. Πληρώνεις 50 £ για μια φωτοτυπία, πληρώνεις αν θέλεις παραπάνω φωτοτυπίες για την τράπεζα σου, για το διαβατήριο σου και τα  λοιπά, πληρώνεις νομίζω ένα έξτρα δεκάρικο, το στέλνεις και μέσα σε μια εβδομάδα έχεις πάρει το χαρτί που σου λέει ναι, οκέι είσαι αυτό το όνομα, είσαι άνδρας ή είσαι γυναίκα, ότι θες να τ’αλλάξεις, και χρησιμοποίησε αυτό το χαρτί που σου στέλνουμε για να στείλεις στο διαβατήριο και στα χαρτιά που θες να αλλάξεις. Αυτό είναι. Ούτε δικαστήρια, ούτε τίποτα. Ουσιαστικά είναι κάτι σαν υπεύθυνη δήλωση αυτό. Α λλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό γιατί είμαι υπήκοος της Ελλάδας και έχω ελληνική ιθαγένεια οπότε θα έπρεπε να έρθω εδώ να το κάνω να αλλάξω τα χαρτιά μου. 

Γενικά από τότε που έκανα coming out ως τρανς μπορώ να πω ότι είμαι πολύ τυχερός. Καταρχάς με την οικογένειά μου γιατί με αποδέχτηκαν όπως είμαι. Εντάξει έχουν λίγο πρόβλημα… Μπερδεύονται ρε παιδί μου… είναι λίγο δύσκολο μετά από 30 χρόνια, 30 κάτι χρόνια να συνηθίσεις να μιλάς στο με αντρικά pronouns σε έναν άνθρωπο που τον ξέρει ως γυναίκα σ ε όλη σου τη ζωή ξέρω εγώ αλλά προσπαθούν προσπαθούν. Γενικά από φίλους μου μη σου πω ότι έχω κερδίσει φίλους που δεν ήξερα ότι είχα φίλους ας πούμε από το γυμνάσιο που δεν περίμενα ποτέ ότι θα με δεχόντουσαν γιατί θυμόμουν πως μιλάγανε τότε, θυμόμουν τις ιδέες τους τότε, αλλά βέβαια έχουμε και μια δεκαετία να μιλήσουμε δεν περίμενα ποτέ ότι θα με δεχτούν και μου έχουν στείλει μηνύματα και μου έχουνε πει σε χαίρομαι πάρα πολύ και μου μιλάνε με το καινούργιο όνομα με λένε Άρη δεν έχουν κάνει λάθος ούτε μια φορά μου κάνουν ερωτήσεις ενδιαφέρονται για όλα αυτά. Κανά δυο φίλους ναι, ίσως έχουν απομακρυνθεί λιγάκι αλλά αυτό το περίμενε ούτως ή άλλως περιμένεις κάτι σε πράγματα τέτοια το οποίο δεν με πειράζει και καθόλου γενικά αυτές είναι ωραίες ευκαιρίες για ξεκαθάρισμα για να δεις ποιος είναι φίλος και ποιος δεν είναι, οπότε για μένα για καλό είναι. Αντιμετώπιση στη δουλειά, ευτυχώς δεν άλλαξε καθόλου. Είμαι και στο εξωτερικό βέβαια, όπου έχουν μια άλλη αντιμετώπιση για τους τρανς ανθρώπους εκεί πέρα καθόλου δεν άλλαξε από τη μια μέρα στην άλλη άλλαξαν διακόπτη και Άρης αυτός ο Άρης δεν κάναν λάθος.Ένας συνάδελφος είχε λίγο θεματάκι αλλά το λύσαμε, αλλά αυτό είναι και θέμα της θρησκείας του, οπότε μπορώ να το καταλάβω λίγο, αλλά το συζητήσαμε και τα λύσαμε όλα. Ναι αυτό περισσότερο έχω κερδίσει.  

Γενικά από όταν έκανα το πρώτο μου coming out  τότε ως λεσβία ήμουνα μέρος της queer κοινότητας εδώ στην Αθήνα. Πάντα θυμάμαι να πηγαίνω στη μυροβόλο τότε και στο νοιζ και στο scape, βέβαια αυτά ήτανε για διασκέδαση, αλλά πάντα υπάρχει μια αίσθηση κοινότητας ότι πάντα ένιωθα ασφαλής σε αυτούς τους χώρους και δημιούργησα φιλίες παρέες άσχετα αν κάποιες κράτησαν, αν κάποιες όχι. Πολλές μου κοπέλες, πολλές μου σχέσεις ήταν από αυτές τις κοινότητες, απ’ αυτές τις παρέες. Ένιωθα μέλος μιας κοινότητας, ειλικρινά, ένιωθα ότι ανήκα κάπου και μου άρεσε πάρα πολύ αυτό, αν και δεν ένιωθα λεσβία λεσβία τότε. Όταν έφυγα από Ελλάδα αποστασιοποιήθηκα από όλη αυτή την κοινότητα γιατί πλέον δεν ένιωθα ότι μου χρειάζεται στο Εδιμβούργο. Ένιωθα τόσο ασφαλής σε εκείνη την πόλη και σ’εκείνη τη χώρα που δεν μου χρειάστηκε να νιώσω μέρος μιας κοινότητας για να νιώσω ασφαλής. Δεν χρειάστηκε, είχα τους φίλους μου… έκανα φίλους στο Εδιμβούργο άσχετα με queer κοινότητα, γενικά. Και δεν έχω καμία επαφή γενικά με τη queer κοινότητα του Εδιμβούργου γιατί νιώθω ότι δεν μου χρειάζεται. 

Οπότε, από τότε γενικά δεν ξέρω τι παίζει με την queer κοινότητα της Αθήνας, έχω φύγει εντελώς έχω αποστασιοποιηθεί και κάθε φορά που έρχομαι όμως νιώθω όλο και πιο μακριά από την κοινότητα εδώ. Nιώθω ότι από την ώρα που έφυγα και την έχω ξεχάσει και με έχει ξεχάσει. Δηλαδή πολλές παρέες που είχα τότε μέσα στην queer κοινότητα πλέον δεν ξέρω καν τι κάνουνε και που είναι. Απλά, δεν νιώθω ότι χρειάζεται κιόλας να είμαι… δε νιώθω ότι το χρειάζομαι να είμαι σε μια queer κοινότητα ειδικά στη χώρα που ζω τώρα. Ίσως αν ήμουν ακόμα εδώ να ένιωθα ότι το χρειάζομαι και πάλι αλλά υπήρχαν πολλά πράγματα κιόλας και λίγο πριν φύγω που άρχισαν να με χαλάνε στη κοινότητα γενικά. 

Άρχισα να βλέπω πολλή ομοφοβία μέσα στην queer κοινότητα, πολλή κρίση ρε παιδί μου σε ένα χώρο που υποτίθεται δεν κρίνουμε κανέναν και είμαστε όλοι το ίδιο και παλεύουμε για κάτι κοινό και έχουμε προέλθει όλοι από το ίδιο σημείο. Υποτίθεται ότι μας ενώνει ότι είμαστε queer άτομα και ότι δεν έχουμε διαφορά μεταξύ μας και καταλήγουμε να… να βριζόμαστε μεταξύ μας γιατί εσύ είσαι πολύ butch και εσύ είσαι πολύ femme. Kαι να κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλον, οπότε αυτό είχε αρχίσει να με αποστασιοποιεί πάρα πολύ από την κοινότητα ακόμα και λίγο πριν φύγω και δεν νιώθω ότι θα ήθελα να είμαι ένα κομμάτι μιας τέτοιας κοινότητας ξανά, να πω την αλήθεια.

Eπίσης επειδή πλέον  αυτοπροσδιοριζομαι ως στρέιτ άντρας δεν νιώθω ότι ανήκω στη queer, στην ομοφυλόφιλη κοινότητα. Δεν είμαι ούτε λεσβία, δεν είμαι ούτε γκέι πλέον. Δεν ξέρω που χωράει το τρανς μέσα σε αυτή την κοινότητα, γιατί… Oχι χωράει, αλλά αυτό προσδιορίζομαι σαν στρειτ άντρας, οπότε δεν ξέρω… και στην αρχή όταν έκανα coming out αναρωτιόμουν, έπιανα τον εαυτό μου να αναρωτιέμαι τώρα τι είμαι ανήκω στην κοινότητα τώρα μπορώ να πάω σε ένα γκει μπαρ ή σε ένα lesbian bar πια ; Mπορώ να πάω. Φυσικά και μπορώ να πάω, απλά εγώ άρχισα να αναρωτιέμαι. Γιατί με βλέπω σαν… εμένα με βλέπω ως άντρα, είμαι άνδρας και είμαι και στρέιτ κιόλας, οπότε άρχισα να αναρωτιέμαι πού ανήκω; Τι γίνεται τώρα; 

Τώρα όσον αφορά την Ελλάδα οι προκλήσεις είναι ακόμα περισσότερες, έτσι; Εδώ, όπως πάντα, έπρεπε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Η κοινωνία εδώ τουλάχιστον στην Ελλάδα έχει αρχίσει λίγο να είναι λίγο πιο δεκτική, έχει αρχίσει να αποδέχεται  ότι υπάρχει και μια άλλη όψη του νομίσματος, ότι δεν είναι όλα μαύρο-άσπρο αλλά νομίζω ότι έχουμε πάρα πολύ δρόμο. Τα τρανς άτομα εδώ στην Ελλάδα ήταν πάντα διωκόμενα,  ήταν πάντα περίγελος εδώ και τώρα σιγά σιγά έχει αρχίσει η κοινωνία, ξέρω’γω, να έρχεται λίγο πιο κοντά στην αποδοχή. Σιγά σιγά βλέπω άτομα να βγαίνουν προς τα έξω, βλέπω νόμους να αλλάζουν, αλλά είναι πολλές οι προκλήσεις, έτσι; Πας για δουλειά, ας πούμε, από φίλους μου που έχω μιλήσει, έχει τύχει φίλοι μου που  όταν ξεκινούσαν τη μετάβασή τους και μου έχουν πει ότι ψάχναν δουλειά και τους κοιτάγανε από πάνω μέχρι κάτω. Tώρα εσύ τι είσαι άνδρας; τι μου λες τώρα; Ή που φαινόντουσαν άντρες και δεν είχαν κάνει ακόμα τα χαρτιά τους και τα χαρτιά τους είχαν γυναικείο δείκτη και δεν τους παίρναν στις δουλειές λόγω αυτού. Ενώ σε αντίθεση με το Εδιμβούργο που ό,τι δηλώσεις αυτό είσαι και δεν σε ρωτάει κάνεις τίποτα.

 Έχουμε πολύ μεγάλο δρόμο δηλαδή πρέπει να παίξει πολύ μεγάλος αγώνας εδώ στην Ελλάδα και διεκδίκηση για τα τρανς άτομα. Ακόμα και αυτό με την αλλαγή του ονόματος, έτσι; Δηλαδή να γίνει λίγο πιο απλό και λίγο πιο εύκολο γιατί νιώθω ότι θέλουν να με αποτρέψουν από το να το κάνω κάνοντας τόσο δύσκολο ακόμα και αυτό για μένα είναι μια πρόκληση που πρέπει να μπω σε όλη αυτή τη διαδικασία ακόμα και αυτό ακόμα και το να πας όταν είσαι ένας τρανς άντρας να πας σε γυναικολόγο είναι μια πρόκληση, που τον χρειάζεσαι τον γυναικολόγο αν δεν έχεις κάνει υστερεκτομή το χρειάζεσαι το γυναικολόγο και αυτό είναι μια πρόκληση. Σε κοιτάνε έχω έχω ακούσει να μου λένε ότι πηγαίνουν στα νοσοκομεία και τους κάνουν  dead naming και τους αποκαλούν με γυναικεία επίθετα και τους δεν τους δίνουν σωστή ιατρική περίθαλψη γιατί δε συμφωνούν με όλο αυτό δηλαδή έχω ακούσει έσχατα πράγματα ενώ αν πας στο στο εξωτερικό τουλάχιστον στο Η.Β που είμαι εγώ δεν υπάρχει περίπτωση, δεν υπάρχει περίπτωση να μην σε φροντίσουν στο γιατρό σου επειδή είσαι τρανς δεν υπάρχει περίπτωση αυτό είναι. Είναι πρόκληση να να να θες να ταξιδέψεις ξέρω εγώ και να είσαι τρανς άτομα  και δεν έχεις αλλάξει το διαβατήριό σου γιατί άντε να εξηγήσεις στον κάθε υπάλληλο εκεί πέρα γιατί το διαβατήριο σου λέει αλλά και αυτός βλέπει αλλά ξέρω εγώ, αυτό. Οι προκλήσεις γενικά είναι στην κοινωνία πως πως η κοινωνία δεν αποδέχεται ακόμα 100% τα τρανς ατομα. Αυτό… Ακόμα και να περπατάς στο δρόμο σου ρίχνουνε   περίεργα βλέμματα αν δεν αν δεν περνάς 100% ξέρω εγώ στο φύλο που είσαι.